لگو سایت تریتاژن

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)

ویروس پاپیلومای انسانی (Human Papillomavirus)

ویروس‌ پاپیلومای انسانی (Human Papillomavirus) یا به اختصار HPV از خانواده ی ویروس های دارای DNA دو رشته ‌ای کوچک موسوم به پاپیلوما ویریده می باشد، که اپیتلیوم را آلوده می کنند. ویروس ‌های پاپیلومای انسانی (HPV)، باعث بسیاری از بیماری ‌های پوستی مخاطی خوش‌خیم یا بدخیم می‌ شوند، از زگیل ‌های معمولی گرفته تا بدخیمی‌ هایی که دستگاه گوارش فوقانی و ناحیه آنوژنیتال (زگیل ‌های مقعد و دستگاه تناسلی) را درگیر می ‌کنند
ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) شایع ترین عفونت مقاربتی در سراسر جهان می باشد. اگرچه اکثر عفونت‌ های HPV بدون علامت هستند و خود به ‌خود برطرف می ‌شوند، ولی عفونت ‌های پایدار می ‌توانند به زگیل‌ های تناسلی، تغییرات پیش سرطانی، و سرطان های دهانه رحم، ناحیه آنوژنیتال (زگیل ‌های مقعد و دستگاه تناسلی) یا اوروفارنکس ( شامل لوزه ها، پایه زبان و کام نرم ) در زنان و مردان تبدیل شوند.
بیش از 200 نوع متمایز شناسایی شده است. آن ها بر اساس توالی ژنومی خود متمایز می شوند. اکثر تایپ های HPV اپیتلیوم پوست را آلوده می کنند و می توانند باعث ایجاد زگیل های پوستی شوند، حدود 40 نوع از آن ها اپیتلیوم مخاطی را آلوده می کند. هم چنین بیش از 100 تایپ HPV شناسایی شده است که از میان آن ها انواع خاصی از HPV، معروف به HPV پرخطر (hrHPV) مانند 16 وHPV 18 ، با القای ضایعات مخاطی مرتبط هستند که می توانند به بدخیمی تبدیل شوند.
عفونت کم خطر یا غیر سرطان زا، مانند تایپ 6 یا 11، می تواند باعث نا هنجاری های خوش خیم یا گرید پایین سلول های دهانه رحم، زگیل های آنوژنیتال و پاپیلوم های دستگاه تنفسی شود. بیش از 90 درصد موارد زگیل های آنوژنیتال ناشی از HPV low-risk تایپ 6 یا 11 می باشند. سرطان دهانه رحم و ضایعات پیش ساز سرطانی (cervical intraepithelial neoplasia, CIN ) شناخته شده ترین عوارض عفونت پایدار با تایپ پرخطر HPV هستند .
تایپ های پرخطر یا انکوژن oncogene)) HPV به عنوان عوامل سرطان زا در ایجاد سرطان دهانه رحم و سایر سرطان های آنوژنیتال نقش دارند. تایپ های پرخطر (شامل تایپ 16، 18 و…) می ‌توانند باعث ایجاد ناهنجاری ‌های سلولی دهانه رحم با گرید پایین، ناهنجاری ‌های با گرید بالا در سلول ‌های دهانه رحم که پیش ‌ساز سرطان هستند، و سرطان های آنوژنیتال شوند. تایپ های پرخطر در 99% از پیش سرطانی های دهانه رحم شناسایی می شوند. تایپ 16 تقریباً 50 درصد در ایجاد سرطان های دهانه رحم در سراسر جهان نقش دارند و تایپ های 16 و 18 روی هم حدود 66 درصد باعث سرطان های دهانه رحم می شوند.
علاوه بر این پنج تایپ پرخطر دیگر 31، 33، 45، 52 و 58، علت 15 درصد دیگر سرطان های دهانه رحم و 11 درصد از تمام سرطان های مرتبط با HPV هستند. عفونت با تایپ پرخطر HPV برای ایجاد سرطان دهانه رحم ضروری تلقی می شود اما به خودی خود برای ایجاد سرطان کافی نیست. در اکثریت زنان مبتلا به عفونت HPV، حتی آنهایی که به تایپ پرخطر HPV مبتلا هستند، سرطان ایجاد نمی شود. عفونت HPVتایپ پرخطر علاوه بر سرطان دهانه رحم، با سرطان های آنوژنیتال که کمتر شیوع دارند : مانند سرطان فرج، واژن، آلت تناسلی و مقعد مرتبط است. این تایپ HPV همچنین می تواند باعث سرطان دهان و حلق شود. سرطان دهانه رحم عامل اصلی مرگ و میر در میان زنان می باشد. در سال 2020، در سراسر جهان حدود 604 هزار زن مبتلا به سرطان دهانه رحم تشخیص داده شدند و حدود 342 هزار زن بر اثر این بیماری جان خود را از دست دادند. سرطان دهانه رحم شایع ترین سرطان تشخیص داده شده در 23 کشور و عامل اصلی مرگ و میر در 36 کشور می باشد. اکثریت قریب به اتفاق این کشور ها در جنوب صحرای آفریقا، ملانزی، آمریکای جنوبی و آسیای جنوب شرقی قرار دارند.
چندین آزمایش HPV توسط سازمان غذا و دارو (FDA) تایید شده است و تا 14 نوع پرخطر HPV 16، 18، 31، 33، 35، 39، 45، 51، 52، 56، 58، 59، 66 را شناسایی می کند. هنگامی که وجود هر ترکیبی از این تایپ های HPV تشخیص داده شود، نتایج آزمایش مثبت گزارش می شود. این آزمایش ‌ها برای استفاده در زنان به عنوان بخشی از غربالگری سرطان دهانه رحم یا به‌ عنوان غربالگری اولیه، هم ‌آزمایی با سیتولوژی یا مدیریت نتایج غیرطبیعی سیتولوژی دهانه رحم در آزمایش Papanicolaou (پاپ) تأیید شده‌اند.
با توجه به دشواری کشت این ویروس ‌ها در آزمایشگاه، تکنیک های مولکولی تنها روش موجود برای تشخیص DNA HPV می باشند. کیت تشخیص HPV به‌ طور قابل‌ توجهی از نظر نوع حساسیت و ویژگی متفاوت هستند، و تشخیص نیز تحت تأثیر ناحیه آناتومیک نمونه‌ گیری شده و همچنین روش جمع ‌آوری نمونه قرار می ‌گیرد. دو نوع اصلی از روش ‌های مورد استفاده در تشخیص HPV در نمونه‌ های دهانه رحم عبارتند از: signal amplification methods (تکنیک‌های هیبریداسیون در فاز مایع) و target amplification (تکنیک ‌های تقویت ژن یا واکنش زنجیره ‌ای پلیمراز [PCR]).
در مطالعات اپیدمیولوژیک و تحقیقات پایه ایی HPV معمولاً از روش ‌های تقویت اسید نوکلئیک (nucleic acid amplification methods) استفاده می‌ کنند که نتایج خاص را تولید می ‌کنند. روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) که بیشتر در مطالعات اپیدمیولوژیک مورد استفاده قرار می گیرد، مناطق حفاظت شده ژنتیکی در ژن L1 را هدف قرار می دهد. اغلب روش ‌های سرولوژیک مورد استفاده برای تشخیص HPV، ذرات شبه ویروسی viruslike- particle-(VLP) مبتنی بر روش سنجش های ایمنی آنزیمی (enzyme (immunoassays می باشند. با این حال، معرف های آزمایشگاهی مورد استفاده برای این سنجش ها استاندارد نیستند و هیچ استانداردی برای تعیین آستانه برای نتیجه مثبت وجود ندارد. نتایج سرولوژیک برای تشخیص بالینی استفاده نمی شوند.

غربالگری:

اکثر موارد مرگ و میر ناشی از سرطان دهانه رحم از طریق غربالگری و درمان قابل پیشگیری هستند.
روش‌ های تشخیصی مولکولی امکان شناسایی بسیاری از انواع منحصر به فرد HPV پرخطر (High risk)را فراهم می ‌کنند که می ‌تواند منجر به تشخیص و برنامه ‌های درمانی بهتر برای بیماران شود. برای آن دسته از زنان که به نظر می رسد از غربالگری HPV بهره مند می شوند، تعدادی آزمایش تشخیصی مولکولی برای تشخیص HPV وجود دارد.
تکنیک های تشخیصی اصلی برای تشخیص و تعیین ژنوتایپ HPV عبارتند از: target amplification ، signal amplification, و probe amplification.
Target amplification: تکنیک Target amplification قطعات DNA را از یک توالی ژنی مورد نظر کپی می کند. شناخته شده ترین مثال در این مورد، واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) می باشد.
Signal amplification: این تکنیک از فناوری branched DNA یا hybrid capture برای افزایش DNA متناسب به سطوح قابل تشخیص استفاده می‌کند.
probe amplification: این تکنیک شامل فناوری هایی مانند واکنش زنجیره ای لیگاز است که پروب را تقویت می کند.
تکنیک ‌های سنتی مولکولی non-amplified شامل: Southern blot hybridization ، in situ hybridization و dot blot می باشد. تکنیک non-amplified معمولا به زمان، سطح مهارت و تجهیزات ضروری نیاز دارند.
به طور معمول، روش‌ های PCR برای تشخیص HPV از پرایمر هایی استفاده می‌کنند که ژن کپسید ویروسی L1 را هدف قرار می‌دهند، که می‌تواند تایپ های مختلف HPV را شناسایی کند. Real-time PCR یک تکنیک target amplification بسیار حساس است که برای تشخیص HPV-DNA در دسترس است. تکنیک Real-time PCR، ترکیب پروب های فلورسنت با پرایمرهای PCR می باشد و امکان تعیین کمی سازی دقیق ویروس موجود در نمونه را فراهم می کند. تخمین بار ویروس HPV یک مزیت خاص تکنیک Real-time PCR است که از ژنوم هسته ای برای کنترل محتوای سلولی نمونه استفاده می کند.